Dağlar Dağımdır Benim

Bilge insan öğretmez zihninin sınırlarını zorlar. Bu düşünüş yalnızca kendine fayda sağlamaz evvela bilgeliğin ruhu da budur. Bilgeliğin ruhu çevrene ne kadar dokunabildiğin, insanlara ne kadar ilham olabildiğindedir. Bilgece yaşama arzusu var oluşumuzun gayesi olsun..

Etrafındaki insanların bencilliklerine aldırmadan cömertce dünyayı yaşıyor olmak yaşamın tercümesidir, demişti bir arkadaşım. Gökyüzü tüm berraklığını yitirebilir insanların gözü dönmüşlüğünden, insanlar tüm gülüşlerini yitirebilir bitmek bilmeyen hırs ve çıkarlarından, çocuklar tüm oyunlarını yitirebilir yetişkinlerin ellerine verdiği tabletlerden, ağaçlar tüm yeşilini kaybedebilir, kirlettiğimiz sudan havadan. Cömertce dünyayı yaşamak nedir peki düşündün mü hiç?

'Sularsa akmak bir gün bir gün bir gün

Bir gün dağlara çıkmak birer birer dağlara çıkmak bir gün

Çıkmak çıkmak birer birer bir gün dağlara dağlara bir gün

Bir gün birer birer dağlara

Ah nasıl dağlara bir gün

Ey bir gün

Çiçek açmak bir gün

Dağlara dağlara birer birer dağlara..'

Turgut Uyar

 Dağlara sevdalanılır, dert ortağı edilir, dağlara şiir yazılır, türkü okunur dağlara aşık olunur. Turgut Uyar en yalın ifadesi ile dağlara çıkılır çıkılır bir gün dağlara, diyor ya hani. Kendi nazarımda dağları Turgut Uyar'ın kavuşmaları olarak görürüm. Dağlar onun hasretliğidir..

 Sonra bir çok türküde derdine mihmandarlık etmiş aşığa dağlar. Dağlar dağımdır benim gam ortağımdır benim demiş aşık. Dağlara seslenmiş yine ' Erisin dağların karı geçti ömrümün baharı ' 'Şu karşıki dağda kar var duman yok benim  sevdiğimde din var iman yok'. 'Dağlar senin ne karanlık ardın var, lale sümbül boyun eğmiş derdin var' ; 'Şu dağlar kömürdendir geçen gün ömürdendir feleğin bir kuşu var pençesi demirdendir.' dağlar imgesel kavuşmayı, hasretliği yahut zorlu engebeli yolları derdi tasayı getirir türkülerle karşımıza.

Dağlar türkülerde ve şairlerin dilinde derdin timsali olduğu kadar özgürlüğün mutluluğun resmini de çizer bana kalırsa. Türkülere şiirlere konuk olan dağlar da bizatihi bizlerin dostu en korunaklı evidir. Peki bizler bu dağın neresindeyiz? Dağı korunaklı bir yuva olarak gören bilen kimselerin ormanlarının yanışına, ırmaklarının hüznüne, denizinin çığlıklarına bu kadar kulak tıkaması akıl alır şey midir ?

Tabiat hakkını verir her şeyin. Verdiğin nefesin, ektiğin tohumun, suladığın çiçeğin, gezdiğin toprağın, su içtiğin pınarın.. 

İnsanoğlu niye bilmez?

Şimdi bu yazıya ilham veren şey aslında dağların hüznü ile insanın hüznünün birliğidir. Bil ki göğün yağmur yağdırması nasıl şifa ise yeryüzüne dağlar da bizim ruhumuzun şifasıdır. İnsanın kendini arayışında bulabileceği en iyi dost dağlardır. Yankılanan ses bizim olduğu kadar dağındır, dağın bize kendimizi hatırlatmasıdır. 

Nazlı Öksüz sazının telinden; 

Dağlar Dağımdır Benim 

Dert Ortağımdır Benim🍀

'Dünyanın ırmakları dediğim yer

aydınlık, gülümserlik ve sevda.

Oysa halkın göz çukurları çamurlanmıştır

kanı ılgıt ılgıt akar, kanı kara.

yazlık sinemalarda üniformalar altında

banknotların kıravatların saltanatıyla

çürütülmektedir halk.

Gözlerim ne güzeldir halka bakınca

gözlerimde böğürtlendir

avuçlarımda nar.

ayaklarını çıplatıp sulardan geçen çocuklar

sevinçle kıpırdatır yapraklarımı.

Halkım

pıçaklanmış bir kadın gibidir

kaygular içinde yapayalnız

zehirli çiçeklerin uğultusu

uzaklaşmaz kulaklardan.

Gözlerim

neden güzeldir halka bakınca

beni neden küflemez o çökertilmiş anlam

herdaim karnımda tıkılı duran şafak

dünyalar biriktirir halk adına?

çünkü bana göbek bağımdan işliyor toprak

hançeri ellerinde neşter kılan

arkadaşlarım var dağlarda..'

 İsmet Özel / Erbain