Hikayemiz

  

    Herkesin bir hikayesi vardır; kimisi bir hikayenin baş kahramanı olmayı tercih eder, kimi kendi hikayesinde yalnız bir figüran olarak sürdürür hayatını.

     Her an kendi uzun hikayemizi yazıyor ve kendi yolculuğumuza çıkıyoruz şu hayatta. Bir bahçe hayali ile yaşıyoruz ve yine bir bahçeye gömülüyoruz en nihayetinde. Doğum gibi ölüm de bir başlangıç oluyor. 

    Usul usul süzülürken gün ışığı penceremizden bir buluşmaya hazırlanıyor sanki şu bahar sabahı da bizimle. İç bunaltıcı kara günlerimizi ardımızda bırakıp trene yüklenmiş geliyordu aydınlık sabahlar böyle uzunca bir bekleyişten sonra. Bir yol boyunca sessiz sedasız yürümek vardı ya da yol boyunca ne dediğini bilmeden konuşmak. Sessizliği seçenlerde konuşmayı seçenler de yaşıyordu işte. Hikayeler de böylece karakterlerini kendi yaratıyordu. Seçimlerimiz hikayelerimizi gerçek bir hikaye yapıyordu.

    Mihmandar kelimesi Osmanlıca'dır. Misafir etmek, konuk olmak anlamına gelir. Bazen kendimize mihman ederiz derdi, kederi. Hiç bitmeyecek gibi de üzülür, kahroluruz. Mihmandarımız derdi, kederi kendimizden uzaklaştırmanın bir yolu da dost gönüllerdir.  İnsan insanın yurdu mu, yoksa insan insanın kurdu mudur, Hobbes'ın dediği gibi. Şifayı verdiği gibi zehri de verebilir mi insan? Seçimler bizi ahlaklı veya ahlaksız yapabiliyorken iyi veya kötü olmayı da biz mi seçiyoruz?

    Kahramanı hikayeyi nasıl yazıyorsa öyle başlıyor ve bittabi bitiyor. Yürüdüğü adımların yağmurun sesine karıştığını duyan, gözünü göğün mavisine bağışlayan sevgili okur hikayeni baştan sona sen yazıyorsun. Bu hikayenin neresindesin, neydi senin seçimin? 

 

    Kalliopi Vetta sesiyle bir gizemli yolculuğun içerisine yolcu ediyor , sonsuz yolculuğun daimi üyesi olanlara ..